Το μονοπάτι της ζωής

Μονοπάτι διάλεξε ,που πάει δε το ξέρει

μα ποιο αλήθεια περπατά, τι άραγε θα φέρει;

Στη τύχη όρισε γραμμή που πάει να χαράξει

μα όμως έπρεπε ξανά, απ΄την αρχή να ψάξει

Γυρίζει μόνος περπατεί

αδυνατεί  να ονειρευτεί

κοιτά να μη χαθεί

Το μονοπάτι άρχισε λακούβες να γεμίζει

ο ήλιος κρύφτηκε και παύει να φωτίζει

Βαδίζει γρήγορα στης νύχτας το σκοτάδι

το χέρι του θεού μοναδικό του χάδι

για λίγο κάνει να σταθεί κοιτάζει προς τα πίσω

εκείνα που αγάπησα δεν έπρεπε να αφήσω

Παίρνει ανάσα προχωρεί

όταν ο ήλιος πάλι βγει 

θα ανάψω το κερί

κι αν έρθουν δύσκολοι καιροί

θα κάνω προσευχή.

Το μονοπάτι άρχισε λουλούδια να γεμίζει

ο ήλιος πάλι φάνηκε και ξάφνου λαμπυρίζει

δε το χωράει η καρδιά, δε το χωρά ο νους μου

το μονοπάτι οδήγησε σε ουρανούς δικούς μου...