γι αυτό τα δάκρυα είναι αλμυρά γιατί η αγάπη είναι το αλάτι της ζωής..     

Ευχαριστώ

Ευχαριστώ από καρδιάς     Ευχαριστώ από καρδιάς
που όλοι με θυμάστε         εκείνους που με ξέρουν
αγάπης έργο είναι;            όσοι δε με γνωρίσανε
ή μήπως με λυπάστε;         ελπίδα να μου φέρουν


Ευχαριστώ από καρδιάς     Ευχαριστώ από καρδιάς
αυτούς που αγαπάνε         του χρόνου θα τα πούμε
γιατί αγάπη δώσανε           ποιος ξέρει αδέρφια μου
χωρίς να τη ζητάνε             ως τότε τι θα δούμε;

Μελωδική συγκίνηση

Συγκίνηση, μία ακόμα κίνηση 
Τα δάκρυα αργά κυλούν 
όπως αργα κυλά και ο χρόνος γι' αυτόν που ζει μονάχος.
Μελωδικά γεμίζουν το απύθμενο ποτάμι της λύπης
Συγκίνηση, ό,τι σε κάνει να λυγίζεις
Το είδες; λύγισες και συ. Μήπως είσαι μόνος;
Σωπαίνω και ακούω τη μελωδία σου. Κυλούν αργά τα δάκρυα σου.
Αυλακώνουν το πρόσωπο σου.
Κίνηση, μελωδική συγκίνηση

Προσευχή

Γίνε άγγελε μου η αφορμή ο κόσμος ν' αγαπήσει
Γίνε τ' αδύναμου η φωνή ο κόσμος να μιλήσει
Γίνε το βήμα το ταχύ προς το θεό να τρέξει
Γίνε η στέγη στους φτωχούς προτού να ξαναβρέξει
Γίνε μια θάλασσα πλατιά μες τα νερά σου βάλτους
Γίνε το καθαρό νερό στους λερωμένους βάλτους
Γίνε αστέρι φωτεινό να σε κοιτάνε όλοι
Γίνε ο πρωταγωνιστής πριν να παιχτούν οι ρόλοι
Γίνε χαμόγελο και συ κοντά στα δάκρυα τους
Γίνε φύλακας μπορείς, μη φύγεις μακριά τους.

΄΄Θυμήσου με΄΄

Σήμερα, αύριο και χθες

πόσο πολύ με θες

μέρες περνούν τι λες;

θα ρθουν καλύτερες;

μια εσυ και μια εγώ

πόσο πολύ σε αγαπώ

Σήμερα, αύριο και χθες

κάθε στιγμή μας δες

είναι μοναδικές τι λες;

θα ρθουν καλύτερες;

μια γελώ και μια κλαίω

''θυμήσου με'' σου λέω

Μάτια μπλε

μάτια μπλε είναι της θάλασσας και τ΄ουρανού ο καθρέφτης, προσευχές μεγάλες διαβάζεις μέσα τους. Μυστικά κρυμμένα όπως η θάλασσα στους πυθμένες έχει και ιδέες αιώνιες όπως ο ουρανός φιλοξενεί στα όρια του. Ποιος θα τα κάνει να δακρύσουν; Μάτια μπλε σε ταξιδεύουν, κοίταξε τα την αλήθεια θα δεις στο χρώμα τους, ό,τι και να συμβεί το χρώμα δε το χάνουν. Εξάλλου ποια αγάπη χάνεται; η αληθινή πάντως οχι..

ΚΑΒΑΦΗΣ

Τον κοιτάς και σε κοιτάζει
μελαγχολία;
Είναι να το χεις τελικά..
Θα σου μιλήσει
τι θα σου πει;
Βάφεις με μαύρο το Καβάφης
αν η ποίηση σου 
πόνου γέννημα είναι...

Γλυκιά αλχημεία

έτσι είναι και ο έρωτας
μια κρέμα γλυκιά
τη γεύση της λαχταράς
τα χείλη και το στόμα όχι δε λένε
λιώνεις
μόνο εσύ
ένα γίνεσαι με τα συστατικά
συγκρίνεις 
τι σου άρεσε πριν το γευτείς;
το χεις ξεχάσει
πλέον αφήνεις τον εαυτό σου 
λιώνεις και μετά από λίγο
τελειώνεις...
 

Έρωτας Δάσκαλος

δε πειράζει, έτσι είναι ο έρωτας
μη φοβάσαι θα ξαναχτυπήσει
δε γίνεται να τον φυλακίσεις
πετάει εδώ, πετάει εκεί
δε θα σε ξεχάσει...
δε πειράζει, μη σε βρει θλιμμένη
ό,τι σου έμαθε να το διδάξεις
γιατί ο έρωτας είναι δάσκαλος και συ ο μαθητής του.

Χρώμα θέλει η ζωή

Claude Monet

όταν κοιτάς το χρώμα, χρώμα γίνεσαι 
μία πινελιά από χρώμα, μια βουλίτσα 
πολλές βουλίτσες μαζί και το σχήμα έτοιμο
πόσα σχήματα η ζωή μας;
χρώμα, χρώμα και πάλι χρώμα
τι επιλέγουμε να δούμε;
βλέπουμε αυτό που αισθανόμαστε μέσα μας.

Φωτεινή

Εσύ αρχή και το φινάλε

μες το παιχνίδι της ζωής

σε σένα έρωτα μεγάλε

ευχή θα δώσω της ψυχής

Φοράω το χαμόγελο μου

ώρες περνούν δισταχτικές

τρομάζουν το μυαλό μου

είναι σα φλόγες δυνατές

ιθάκη μου

νοσταλγική πατρίδα

ήσουν η μόνη μου ελπίδα 

Πηνελόπη εύχομαι ακόμα να υφαίνεις

τον Οδυσσέα να ζητάς

με υπομονή εκεί να περιμένεις

αν όντως αγαπάς

Το πέλαγος του έρωτα

φωτό by eleanna papazisi

Ξεκινήσαμε μαζί στο άγνωστο ταξίδι,στο πέλαγος του έρωτα

πλώρη και σαλπάραμε με ούριο άνεμο,

κάτι μάθαμε και μεις,ναυτάκια του έρωτα στο πέλαγος του έρωτα

νωρίς και ακόμα συνεχίζουμε το δρομολόγιο μας, όπου βγάζει ο νους

στο πέλαγος του έρωτα......

Αγάπης 7

σχέδιο της κ. Μ. Παυλίδου

Η οδός της αγάπης διασταυρώνεται με την οδό της μοναξιας, ένα στενό πιο κάτω ο μονόδρομος του χωρισμού
Αγάπης 7 η οδός μου
περνάω που και που από τη μοναξιά μου
εκεί κατοικούν οι φίλοι μου
δε γίνεται να μη βρεθώ στο μονόδρομο του χωρισμού,

εκεί βρίκσεται ένας τοίχος που οπωσδήποτε πρέπει να ξεπεράσω

Η αγάπη είναι ιδέα

Οι ιδέες δε πεθαίνουν ποτέ..ψηλά γεννιούνται 
Ο ουρανός τις φιλοξενεί στα όρια του
Οι μεγάλες αγάπες το ίδιο..χαμηλά γεννιούνται
Ο γενναίος ψηλά τις ανεβάζει αφού πρώτα τις φιλοξενήσει μέσα του.

Αντρέας Μπεζιργιάννης

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος

ρόδα είναι και γυρίζει λένε
μα το αύριο πώς το ξέρουν;
για ένα ρόδο κλαίνε
ψυχές που πόνο φέρουν
ρόδα είναι και κυλάει
σε έναν δρόμο ομαλό
όποιος σου χαμογελάει
απάντησε του με καλό

ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΓΑΠΗ

Νεφελώματα αγάπης στον ουρανό

Παρακαλάς να βρέξει να δροσιστείς

Καίγεσαι, φουντώνεις, διψάς

Παρακαλάς, παρακαλάς μα ποτέ δε βρέχει

ελπίδα μόνο ο ήλιος που γεννιέται....

Για μια πατρίδα που αγαπάμε

ακόμα και αν ορισμένοι επιδιώκουν να ραγίσουν την τιμημένη πατρίδα μας εμείς δε θα λυγίσουμε  και σαν αγωνιστές σε πόλεμο θα νικήσουμε ξανά

Καλως ήλθατε

Δημιουργώ τη σελίδα αυτή με την ελπίδα οτι θα αποτελέσει ένα στέγαστρο γι' αυτούς που αναζητούν μια παρηγοριά, μια νότα αισιοδοξίας την οποία βέβαια θα την ανακαλύψουν μέσα από τη διαρκή σύγκρουση με το άδικο το απαισιόδοξο, το μοιραίο. Καλωσορίζω και με μεγάλη χαρά μοιράζομαι τις σκέψεις μου με όποιον επιθυμεί να με διαβάσει και μέσω εμού να κατανοήσει τη σημασία αυτών που γράφω.