κοιτάζεις βαγόνια σε άδειους σταθμούς, ρωτάς αν σ' αγαπάει...
πόσο δειλά στης καρδιάς τους σφυγμούς το ρολόι χτυπάει...
Ανασαίνεις καιρούς και παλεύεις γι' αυτούς που η μοίρα ξεχνάει...
Να φωνάξεις, να πεις, να χαρείς και να δεις
όλα εκείνα που θες...
μα στο τέλος πονάει, η ψυχή μαρτυράει
γεγονότα που γίναν σαν χθες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου